Net nadat ik mn vorige blog on-line had verzet, vroeg in de ochtend, verschijnt er een vriendelijk Thaise dames. Die hadden we hadden we gisteren bij aankomst ook al gezien, in zeer gebrekkig Engels laat ze ons kiezen, we hebben de kamers geboekt maar we mogen, zonder bij betalen ook in een schattige huisje slapen. Wat zou jij doen?,…. Precies, wij dus ook. De buitenkant blijkt mooier dan de binnenkant, maar goed, tis schoon en de bedden voelen goed.

De dame geeft mij een boekje, daarin staat in het Engels, dat we ivm drukte moeten verkassen naar de kamers die we oorspronkelijk geboekt hadden,…. Nou ja…. En ook blijkt het zwembad, de reden waarom we deze accommodatie gekozen hadden niet bruikbaar is ‘under construction’. Pfffffff, hier slapen we dus geen 2^e nacht, we hebben de eerste nacht afgerekend en zijn vertrokken, geen aanrader. Hebben wij weer, hahaha

Na het ontbijt in het centrum van Mae Hong Son vertrekken we richting de LongNecks, ook wel de Karen of Kayan Poeple genoemd, hoewel onder de laatste benaming ook de red en de black Karen vallen. De weg er naar toe is bijzonder, de weg loopt namelijk door een riviertje die je elke keer over moet steken, een belevenis op zich.

En tja wat valt er te zeggen over ons bezoek aan de LongNecks, ik nijg denk ik toch naar aapjes kijken, als je betaald mag je naar ze staren, het voelt niet goed. Het zelfde gevoel krijg je bij de olifant die je als eerste tegen komt op weg naar de LongNecks, hij hoeft geen rondjes te lopen met toeristen op z’n rug maar het staat wel de hele dag in een modderpoel aan een ketting vast. Voor 20 bath(ca 50 eurocent) mag je hem wat bamboo stengels voeren. Overigens zijn er meerdere dorpjes in het noorden van Thailand waar dit volk woont, of liever gezegd verblijft, ze zijn vluchtelingen uit Myamar en worden gedoogt in Thailand, maar ze mogen niet werken, dus hun enige bron van inkomsten zijn de toeristen. Vraag blijft dus, kijken we aapjes of helpen we deze mensen aan een inkomen. Moeilijk……

Daarna rijden we door naar de Su Tong Pae Bridge, een door mensen gemaakt Bamboo brug. Als we er eenmaal zijn blijkt de brug ‘under construction’ pfffff hebben wij weer. Nou ja we hebben un iig van een afstandje gezien.

De volgende stop is de Wat Phra That Doi Kong Mu (Wat betekend Tempel en Doi betekend Berg) dus de tempel Phra That op de berg Kong Mu. Een hele witte tempel met natuurlijk weer veel goud. Veel tijd om hier nog te blijven hebben we niet, de lange rit naar de volgende slaapplaats gaat beginnen. Waar die is,…. dat weten we nog niet.

Pas als het al donker is komen we aan bij een resort aan dat we net daarvoor via bookings hadden gevonden. 2 kamer graag,….. nee helaas, wel is er 1 huisje met 2 2-persoonbedden. Pffffffff hebben wij weer, maar het is al laat, we zijn moe en hebben honger,…. doe maar. Bij binnenkomst in deze accommodatie besluiten we al snel om onder koffer in de auto te laten om zo te voorkomen dat we ongewenste gasten in onze koffers mee naar huis nemen.

Welterusten.