OurVacationInThailand.reismee.nl

Kilometers maken

Ook vandaag staat er weer een flinke rit op het programma met onderweg wat leuke stops.

We staan dus vroeg op en zijn al snel onderweg. Vandaag dus geen uitgebreid ontbijt maar een bakkie yoghurt in de auto. (Dat viel wel ff tegen ;-))

Als eerste rijden we richting het hoogste berg van Thailand ‘Doi Inthanon’ gelegen in het gelijknamige national park. Eenmaal boven blijkt het werkelijk prachtig te zijn, op de hoogte is de jungle ‘Cloud-Forest’ geworden, wat betekend dat er altijd mist tussen de bomen hangt. Naast dat dat werkelijk betoverend is, is het er ook fuc,……. ontzettend koud!! 8 graden om precies te zijn, lopen we daar in korte broek en topjes, pfffff hebben wij weer. Hahahahaha

Daarna de lange rit naar Sukhothai, als we van de berg af zijn gaat het allemaal lekker vlot op de bochtige wegen van Thailand. Af en toe ff wat langzamer verkeer inhalen en genieten wat het uitzicht.

Rond 12 uur stoppen we om wat te eten te halen bij een 7/eleven, deze keer geen uitgebreide lunch want moeten nog kilometers maken en willen niet weer in het donker aan komen.(Tis hier overigens om 6 uur in de ochtend licht en 6 uur in de avond donker) Terwijl de rest zich buigt over broodjes, tosti’s, chocolaatjes enzo, besluit ik naar de naast gelegen markt te lopen om wat te eten. Ik koop er gebakken bananen, erg lekker, iets van vlees in een krokant jasje, ook lekker, en… gefrituurde made of meelwormen. Ik ben er nog niet achter. (zie video Beestjes eten 2; laat een reactie achter als je weet wat het is) hoe dan ook, het was droog, maar niet vies. Later heb ik nog een 2e geprobeerd met een chilisausje, dat was al beter. Ik had van te voren gezegd dat ik dat heel graag wilde proberen als ik in de gelegenheid was. Dus die kan van de bucket-list af.

Rond half 4 komen we aan bij Thai Thai Sukhothai Resort, prachtig en sereen resort en van alle gemakken voorzien, ontbijt, laundry-service, massage-service, fiets verhuur, ontzettend aardige dames die je met werkelijk alles willen helpen, zelfs zware koffers sjouwen, …… behalve het zwembad (de reden waarom we dit geboekt hadden), die is ….. jawel je raad het al ‘under construction’.

Goed, niet getreurd, op advies van 1 van de aardige dames zitten we al snel op een huurfietsen om de zonsondergang in het national park van Sukhothai te bewonderen. In dit park weinig bomen en bossen, maar wel heel veel Boeddha en tempels. De zonsondergang was magisch. Vanuit onze positie zakt de zon weg achter het hoofd van een grote Boeddha wat prachte plaatjes oplevert.

Daarna ge dinert bij een restaurant dat ons door weer een andere aardige dames was aan geraden. En het was idd heerlijk. Nu naar bed en morgen weer op de fiets om het park bij daglicht verder te bekijken. Ik ben vooral benieuwd naar Wat Si Chum. En tempel met een enorme Boeddha van goud.

Slaap lekker.

Under construction

Net nadat ik mn vorige blog on-line had verzet, vroeg in de ochtend, verschijnt er een vriendelijk Thaise dames. Die hadden we hadden we gisteren bij aankomst ook al gezien, in zeer gebrekkig Engels laat ze ons kiezen, we hebben de kamers geboekt maar we mogen, zonder bij betalen ook in een schattige huisje slapen. Wat zou jij doen?,…. Precies, wij dus ook. De buitenkant blijkt mooier dan de binnenkant, maar goed, tis schoon en de bedden voelen goed.

De dame geeft mij een boekje, daarin staat in het Engels, dat we ivm drukte moeten verkassen naar de kamers die we oorspronkelijk geboekt hadden,…. Nou ja…. En ook blijkt het zwembad, de reden waarom we deze accommodatie gekozen hadden niet bruikbaar is ‘under construction’. Pfffffff, hier slapen we dus geen 2e nacht, we hebben de eerste nacht afgerekend en zijn vertrokken, geen aanrader. Hebben wij weer, hahaha

Na het ontbijt in het centrum van Mae Hong Son vertrekken we richting de LongNecks, ook wel de Karen of Kayan Poeple genoemd, hoewel onder de laatste benaming ook de red en de black Karen vallen. De weg er naar toe is bijzonder, de weg loopt namelijk door een riviertje die je elke keer over moet steken, een belevenis op zich.

En tja wat valt er te zeggen over ons bezoek aan de LongNecks, ik nijg denk ik toch naar aapjes kijken, als je betaald mag je naar ze staren, het voelt niet goed. Het zelfde gevoel krijg je bij de olifant die je als eerste tegen komt op weg naar de LongNecks, hij hoeft geen rondjes te lopen met toeristen op z’n rug maar het staat wel de hele dag in een modderpoel aan een ketting vast. Voor 20 bath(ca 50 eurocent) mag je hem wat bamboo stengels voeren. Overigens zijn er meerdere dorpjes in het noorden van Thailand waar dit volk woont, of liever gezegd verblijft, ze zijn vluchtelingen uit Myamar en worden gedoogt in Thailand, maar ze mogen niet werken, dus hun enige bron van inkomsten zijn de toeristen. Vraag blijft dus, kijken we aapjes of helpen we deze mensen aan een inkomen. Moeilijk……

Daarna rijden we door naar de Su Tong Pae Bridge, een door mensen gemaakt Bamboo brug. Als we er eenmaal zijn blijkt de brug ‘under construction’ pfffff hebben wij weer. Nou ja we hebben un iig van een afstandje gezien.

De volgende stop is de Wat Phra That Doi Kong Mu (Wat betekend Tempel en Doi betekend Berg) dus de tempel Phra That op de berg Kong Mu. Een hele witte tempel met natuurlijk weer veel goud. Veel tijd om hier nog te blijven hebben we niet, de lange rit naar de volgende slaapplaats gaat beginnen. Waar die is,…. dat weten we nog niet.

Pas als het al donker is komen we aan bij een resort aan dat we net daarvoor via bookings hadden gevonden. 2 kamer graag,….. nee helaas, wel is er 1 huisje met 2 2-persoonbedden. Pffffffff hebben wij weer, maar het is al laat, we zijn moe en hebben honger,…. doe maar. Bij binnenkomst in deze accommodatie besluiten we al snel om onder koffer in de auto te laten om zo te voorkomen dat we ongewenste gasten in onze koffers mee naar huis nemen.

Welterusten.

Dit lijkt echt op niets!

(Te)Laat vetrekken we vanuit ons guesthouse, jammer dat we hier niet langer kunnen blijven want het is hier echt heel mooi, maar ook geweldig omdat we vandaag een prachtige rit gaan maken richting Pai en daarna Mae Hong Son. 254 KM over snelweg 1095 met onderweg meer dan 1800 bochten. Wat we onderweg zien lijkt echt op niets anders dan we ooit gezien hebben. Niet op de bergen in Frankrijk of Oostenrijk in de zomer, het is gewoon anders, ja wel groen en hoog maar toch is het gewoon anders en ook niet op een foto te vangen. Moeilijk te omschrijven maar zoooo geweldig mooi en indrukwekkend, en er hangt een heerlijke zoete lucht, soms heel sterk en soms ruik je het niet, en dan mis je het. Als ik dadelijk thuis ben en ik ruik ooit deze lucht weet ik zeker dat ik aan Thailand terug denk.

Als het al donker is, komen we aan bij Ban Phumon Talang Resort vlakbij het centrum van Mae Hong Son, waar we 2 nachten in schattige huisjes slapen. snel nadat we zijn aangekomen vertrekken we weer voor het diner, al snel vinden we een restaurantje en bestellen we van de simpele kaart Fried Rice with chicken,..... sorry no chicken, Wat heeft u dan wel? Sorry only fried rice,.... en met dat kleine beetje in de maag rijden we toch nog maar even verder en tot ons grote genoegen rijden we even later het centrum van Mae Hong Son in waar we volop souvenirskraampjes vinden en uiteraard eettentjes. Als toetje bestellen we bij een kraamje een soort dikke kleine pannekoek met marshmellow pasta en gesuikerde cocos, lekker!!!!!! en een roti met banaan en nutella, ook erg lekkerrrrrrr.

Morgen bezoeken we Karen(Kayan) village, daar wonen de long necks. Ik ben benieuwd of het 'aapjes kijken' wordt of dat ik er met een goed gevoel vandaan kom.

Chiang Mai

Vandaag bezoeken en ontdekken we iets meer van Chiang Mai. Chiang Mai heeft een echte oude binnenstad met een stadmuur er omheen. Natuurlijk bezoeken we tempels, de twee die volgens de reisgidsen het mooist zijn. Dus gepakt en gezakt met extra kleding, niet tegen de kou maar in korte broek en met blote schouders kom je als vrouw geen tempel in, voor de mannen geldt eigen alleen dat ze korte mouwen moeten dragen. (Ruik ik hier sekse discriminatie? Mmmmm, mss Sylvana Simons ns vragen!

Tongue Out
hahahah)

Eerlijk, het maakt ons echt niet uit, 'slands wijs, 'slands eer. Dus volledig bedekt bezoeken we de tempels. En das best indrukwekkend, we kijken wat rond. Tis allemaal goud wat er blinkt, prachtig. Ook willen we aan een stukje cultuur meedoen en kopen voor 10 bath(25 eurocent) een stukje bladgoud en leggen dat op het beeld dat bij ons geboortejaar hoort. Voor mij is dat het jaar van de Geit, voor Aster het jaar van de Aap. Verder wandelen we wat door de binnenstad, tis erg warm maar we zoeken voornamelijk de schaduwkant van de straten op en dan is, met name voor mij, nog net te doen. Er zijn veel souvenirwinkels die eigenlijk allemaal het zelfde verkopen, en nog meer winkels/tentjes waar je eten kunt kopen, en natuurlijk massagesalons.

De middag bestaat uit een bezoek aan nog een waterval, met meer water dan in Koh Samui want hier is het regenseizoen al geweest, en aan de Wat Phra That Doi Sethup. Een tempel bovenop de berg Doi Sethup. Na het beklimmen van meer 300 traptrede belanden we in een andere wereld, door de luidsprekers schalt het gezang van een vals zingende monnik, maar toch klinkt het rustgeven, Het uitzicht van af de berg is werkelijk prachtig, tot aan de horizon overzie je Chiang Mai. Naar mate we meer in het midden van de het complex komen komt er ook steeds meer goud. Oog verblindend.

Ook hebben we een kaarsje gebrand vandaag in deze toch wel magische omgeving, het is tenslotte 31 oktober. We denken aan je en missen je nog altijd.

Na iets minder medewerking van ons navigatie systeem vinden we uiteindelijk met GoogleMaps toch ons onderkomende voor de nacht. Chotana Villa Hotel. Dat ligt in een niet toeristisch gedeelte in het noord van Chiang Mai. En als we er dan op uit trekking voor het diner merken we dat gelijk. Er zijn geen ‘restaurants’ alleen maar eettentjes langs de weg met exotisch uitziende gerechten met vlees of vis maar negens is een koelkast te bekennen. We willen het echt wel proberen maar hebben er ook echt geen zin in om met diarree verder te reizen, we dus bestellen een pizza bij de pizzahut. De locals genieten wel volop van de gerechten uit de eettentjes en rijden af en aan met hun scooters, maar of onze aan hygiëne gewende Europese magen daar ook tegen kunnen,…. denk het niet. Welterusten.

Deze blog schrijf ik vroeg in de ochtend als iedereen nog slaapt, en vanuit de ontbijtruimte heb ik een heel inspirerend uitzicht. Ik ben klaar voor deze nieuwe dag, Pai here we come!

Tis even wennen

Tis even wennen als we zaterdagochtend(29 okt) opstaan, het regen en de lucht is donker grijs. Het regenseizoen in Koh Samui is duidelijk begonnen. Maar naast dat je er nat van wordt als je er in loopt merk je er verder niks van, de temperatuur is nog steeds goed. En even na negen uur zitten we, zoals elke ochtend de laatste week, met z’n alle aan een heerlijk ontbijt. Ons laatste ontbijt op Koh Samui. Morgenochtend vertrekken we al vroeg. We maken en dan ook maar een lazy saterday van. Als de regen even ophoud stappen As en ik toch nog even op de scooter en rijden op ons gemak vanaf ons resort in het zuiden van Koh Samui langs de westkust richting het noorden. Onderweg bezoeken we wat tempels. Of zijn het begraafplaatsen? Naast elke tempel die we bezoeken zien we elke keer een huisje met een lange schoorsteenpijp en met een voordeur die verdacht veel op die van een grote oven lijkt. Mmm, en we staan er gewoon naast,…. maar niet teveel over nadenken. ;-) De middag besteden we aan een beetje opruimen, alvast inpakken en natuurlijk laten we ons nog een laatste keer masseren door vakkundige Thaise handen. Heerlijk. Volledig relaxed zijn we klaar voor het 2e deel van onze reis.

Tis even wennen om zo vroeg op te staan op een zondagmorgen, maar om kwart over4 zitten we met z’n alle in de taxi richting het vliegveld. Tis gewoon nog donker! Vanaf het gezellige en heerlijk tropisch aandoende vliegveld van Koh Samui zijn we om een uurtje of 7 alweer op het grote en drukke vliegveld van Bangkok. Dan begint het grote afscheid nemen, eerst van Han Wil en de kinderen, zij worden opgehaald, maar gelukkig is dat afscheid niet voor lang. Over 10 dagen zien we ze weer in Bangkok. Toen waren en nog 5. Dan een bezoek aan een medisch centrum op de vluchthaven, Marcel heeft eerder deze week met snorkelen z’n voet open gehaald aan het koraalrif en dat zit nu behoorlijk te ontsteken en ziet er slecht uit. De wonden wordt door een toch zo vriendelijk uitziende nurse schoon geschraapt (AUW!!!!!) en verbonden en met het advies om elke dag te verschonen en een antibiotica kuur zijn we weer op weg. Daarna nemen we afscheid van Ed, hij vliegt weer terug naar Nederland. Toen waren er nog 4. En na lang wachten zitten we dan, rond kwart over 1, eindelijk in het vliegtuig naar Chiang Mai. Tis maar een uurtje vliegen, dus even later staan we alweer bij de autoverhuur op het vliegveld van Chiang Mai. Een heule grote Toyota Fortuner met Navigatie is onze grote steun en toeverlaat de komende 10 dagen.

Tis even wennen voor Aster, links rijden, stuur rechts, knipperlicht rechts, ruitenwissers links(dus als je onze ruitenwissers ziet gaan betekend dat we links of rechtsaf willen gaan, hahaha,) maar algauw heeft ze de slag te pakken en rijdt ons op advies van de navigatie in 1 keer naar het Baankaew Guesthouse. Simpel, maar schoon en met heerlijke bedden. Veel tijd om te rusten is er niet want vanavond staat de bekende Night Bazar van Chiang Mai op het programma. We hebben bewust al ons verblijf in de buurt van de bazaar gepland maar vragen voor de zekerheid aan de eigenaar waar we moeten zijn. Met de route beschrijving van de eigenaar in de hand vertrekken we vol goede zin, ter plaatse valt het toch allemaal een beetje tegen. Tis niet wat we er van verwacht hadden, maar goed we hebben er toch lekker gegeten en een B52 en een Screwdriver tot ons genomen. Eind goed al goed,……. toch?! Wat denk je…… komt Aster, er bij terug komst in ons guesthouse achter dat we niet op de juiste night bazar zijn geweest. Whahaha, hebben wij weer. T was een vermoeiende dag,

Welterusten allemaal,…. uit de grond van m’n hart, wat hebben we het toch ontzettend goed.

Na de Speedboot en de Jetski's

Na de speedboot en de Jetski’s doen we het vandaag op scooters! Lekker scheuren over het eiland en wat hebben we veel gezien en teveel foto’s gemaakt om uit te kiezen. De eerste meters zijn voor iedereen spannend, links rijden en wat doet en kan die scooter. Want het zijn eigenlijk geen scooters maar 125cc motoren. Maar al snel heeft iedereen door dat het makkelijk te besturen dingetjes zijn en zijn we lekker op weg. Omdat we een rustig tempo rijden kun je veel om je heen kijken en zie heel bijzondere dingen onderweg, eetkraampjes in de middle of nowhere, golfplaten huisjes, prachtige villa’s, en toch ook wel veel viezigheid, af en toe even uitwijken voor een zwerfhond maar verder rijdt alles op rolletjes. Zodra we de bergen in rijden merken we al snel dat het daar een stuk koeler is, niet erg hoor want 25 graden is ook nog steeds erg lekker. Onze eerste stop is een Viewpoint, er zijn er veel op het eiland dus moesten we er minimaal 1 bezoeken. Het was jammer dat het in de ochtend behoorlijk bewolkt was, de eiland bewoners hopen dan ook dat dit betekend dat de regentijd eraan komt want ze hebben al maanden geen druppel gehad en er heerst dan ook een water tekort op het eiland. Maar dat hadden we bij de waterval, met bijna geen water ;-)) ook al gezien.

De volgende stop lijdt ons verder door de bergen, waar het overigens, ondanks de droogte, nog steeds groen is, waarschijnlijk heeft de hoge luchtvochtigheid daaraan bij gedragen, en we komen steeds hoger. Uiteindelijk arriveren we bij Tanim Magic Garden. Een prachtige, of misschien beter ‘magische’ beeldentuin. Dan valt de eerste regenbui, maar na een bak koffie is het weer droog en rijden we verder van het groene binnenland naar het drukke strand van Lamai. Daar staan HinTa en HinYai (Grootvader en Grootmoeder) namelijk, 2 rotspartijen die, met wat (veel) fantasie op een piemel en een vagina. We hebben het voor waarheid aangenomen. Aan het stand hebben we heerlijk gegeten, natuurlijk Thaifood! Ik hou d’r van!! Overigens geloof ik toch dat ik ergens iets Thais in me hebben. De Thai houden namelijk vooral van slapen en eten. Hahahaha

Na deze heerlijk lunch rijden we terug maar stoppen onderweg nog bij de Magic Alambic Rum-Distillery. Maar helaas we zitten buiten het seizoen, er zijn geen suikerstengels en dus wordt er geen rum gestookt. Bummer!!! Maar gelukkig konden we nog wel een glaasje proeven,……. Jakkes, dat was vie…. niet lekker, en dat vond iedereen! Maar al met al een heerlijk dagje scooteren!

Na het scooteren kwam de taxi. ;-) (ja we hebben echt alle vervoersmiddelen gehad)

In Fisherman’s Villages is er op vrijdag een Night Bazar. Veel eetkraampjes en nog meer souvenirskraampjes. Gezellig druk en zeker bij de eetkraampjes ruik je de lekkerste luchten, maar de Thai eten nou eenmaal andere dingen dan wij. Hahaha, jaja Yanick en ik hebben het gedaan!! We hebben gefrituurde insecten gegeten, oke Yanick 2 en ik maar 1tje, maar toch,…. we hebben het gedaan. En het was LEKKER!! Crispy en een beetje zout, heel goed te doen. Voor het echte eten hebben we toch maar een restaurant gezocht, en weer hebben we heerlijk gegeten, die Thai kunnen echt wel koken.

Dagje rust

Vandaag een dagje rust, om er morgen weer vol tegen aan te kunnen, maar daar morgen meer over.

Wink

Vandaag was er gelukkig weer wat meer zon, hoewel er ook een paar donkere wolken voorbij kwamen met af en toe en drupje regen. Maar nog steeds prima weer en temperatuur om vakantie te vieren, jaja, zelfs voor mij.

Vanmorgen hebben we wel een stukje gewandeld naar de pagode. Die hebben we vanaf zee, met de boot en de Jetski's, al een paar keer gezien en die wilde we graag ook van dichtbij bekijken. Met een temp van over de 30 graden en een hoge luchtvochtigheid komen we dik in het zweet aan bij de pagode. Prachtig van buiten, maar helaas mogen we niet naar binnen. We dragen niet de juiste kleden, heren in een lange broek met minimaal een t-shirt met mouwen en dames niet in een korte of strakke broek/rok en minimaal de schouders en bovenarmen bedekt. Tja,... eigenlijk wisten we dat ook wel.

De rest van de dag,.... helemaal nikzzzzzzzzzzz

Morgen onze een na laatste dag op Koh Samui met volop aktie,.... so stay tuned!

Er is er 1 jarig, hoera hoera! En wie jarig is trakteerd (blijkbaar ;-) )

Kwart voor negen, ik lig nog op bed, As en Ro hebben ook nog maar net de ogen open. He, roept Marcel,... jullie moet opschieten! Wilco was hier net, hij heeft iets geregeld omdat hij jarig is. Om negen uur moeten we klaar staan met een tasje. Slik, dat wordt haasten, wat moet ik aan, wat moet er in het tas??

Nou zitten we gelukkig in Thailand dus negen uur mag ook best kwart over negen worden, maar haasten zit toch in een beetje(erg) in ons systeem, dus even over negen uur lopen we naar het huis waar Han en Wilco verblijven,... wat denk je liggen er 5 JetSki's klaar!! Wat gaaf!!

Op marcel na, heeft er niemand ooit op zo'n ding gezeten, spannend dus.

Maar wat een ervaring, sturen is wel even een dingetje wat je onder de knie moet krijgen maar als je dat eenmaal begrijpt kun je heerlijk hard over het water scheren en capriolen uithalen.

Na een flink stuk stoppen we bij een eilandje Koh Tan'', zo eentje met palm bomen, witte stranden, geen drukte, alleen maar een terras met een kleine buiten keuken. Zo zegt Wilco, tijd voor ontbijt. Noedelsoep, we zijn tenslotte in Thailand. As, en Ro doen toch liever een pancake, maar we genieten allemaal van het lekkers en al het moois om ons heen.

Rond half 1 zijn we weer terug op ons resort, en staat er ook nog een heerlijk echte Thaise Lunch voor ons klaar, allemaal heerlijke gerechtjes en elke ronde wordt een beetje pittiger. Ik hou dr van! Als alles op is, zijn er cadeautjes van Han, Justin en Yanick, maar ook wij hadden een natuurlijk een kleinigheidje voor Wilco. En om alle feestvreugd nog wat kracht bij te zetten hadden we als verrassing nog een taart besteld als toetje.

Dank je Wilco voor deze mooie traktie, we hopen dat jij ook een mooie verjaardag hebt gehad.